vrijdag 18 november 2011

Pijn als groeikans

Is pijn een uitnodiging om anders in het leven te gaan staan ?
 Kan pijn een soort richtingaanwijzer zijn naar wie we echt zijn?
Kan pijn,ziekte  ons helpen andere en bewustere  keuzes te maken?
 Kunnen we de mogelijkheden binnen onze beperkingen zien en hier kansen in herkennen?
Wil ons lichaam ons iets duidelijk maken?

 Ik wil het energievretende,frustrerende,verlammende effect van de pijn niet minimaliseren maar we zijn meer dan pijnpatiënt. We kunnen als mens groeien doorheen de pijn.
Het is een weg van angst,onzekerheid,onmacht en isolement naar bronnen van kracht en verbondenheid.

Met dit blog wil ik vooral die bronnen van kracht en verbondenheid samen met lotgenoten verkennen.

 In mijn zoektocht naar zin en betekenis heb ik vorig jaar de internetopleiding 'Coaching en counseling existentieel welzijn gevolgd.De schatten die ik daar vergaard heb, wil ik graag met jullie delen http://existentieelwelzijn.be/

 Pijn raakt ons als mens in al onze bestaansdimensies:fysiek,sociaal,psychisch en spiritueel. Ik zou graag samen met jullie op zoek gaan hoe pijn in de verschillende dimensies ons leven beinvloedt.
Wat kan op fysiek,sociaal,psychisch en spiriteel niveau  bijdragen tot meer welzijn.We kunnen  hierin leren van elkaar en zo ons welzijn verhogen.In een eerste bijdrage heb ik die dimensies belicht.


Vragen die mij geholpen hebben om liefdevoller in het leven te staan en met mijn pijn om te gaan  i.p.v. me slachtoffer te voelen zijn o.a.:
 -wat helpt mij om mijn pijn te verdragen(en ik heb het niet over  noodzakelijke pijnstillers of behandelingen)
-waar haal ik de kracht vandaan om als het 'op' lijkt ,toch door te gaan.
-wie of wat inspireert mij op moeilijke momenten
 -verlies van gezondheid vraagt rouwtijd:hoe geef ik mezelf die ruimte .......

 Op deze manier omgaan met 'wat mijn lijf me duidelijk maakt' heeft mij geholpen  om de mogelijkheden binnen de beperkingen te zien en te ervaren. Ik kan stellen dat ik meer en beter mens geworden ben ondanks/dankzij de pijn.

Aarzel niet om te reageren. In verbinding met elkaar kunnen we elkaars welzijn positief beïnvloeden,daar ben ik van ovetuigd en wil ik graag aan meewerken .

Ik ben een 51 j gehuwde vrouw en sta sinds 2006 op invaliditeit.Ik heb op 17j leukemie gehad dus ben al jong geconfronteerd met sterfelijkheid en gezondheidsproblemen.Ik ben 23 j actief geweest als psychiatrisch verpleegkundige maar rugoperaties en reuma leidden tot invaliditeit.

 Ik ben nu 6h per week vrijwilligster op een palliatieve afdeling en sinds kort bestuurslid van de vereniging van mensen met chronische pijn en belangenbehartiging chronische patiënten.

Ik hoop samen met jullie van dit blog een soort lichtpunt te maken waarin we herkenning,steun en kracht vinden bij elkaar.