donderdag 13 september 2012

Belangen van chronische patiënten:hoe opkomen voor je rechten.

Hallo,
tijdje geleden maar ik heb weer een periode nodig gehad om terug de energie en veerkracht te vinden iets te posten.
Niveau L3-L4 in de rug (dus niveau boven de fusie) wordt constant geprikkeld door stenose, hernia en druk op durazak met als gevolg constante uitstralingspijn. Enfin, mijn moraal zat beneden alle peil en ik voelde me soms meer een 'geval,casus' dan een mens met pijn.
De pijnkliniek vond niet dat ik zelf mijn arts mocht kiezen maar ik was verplicht diegene te nemen die mijn dossier kende (4j terug). Ik was niet tevreden van die arts maar dat was hun zorg niet. Assertief, randje agressief gedrag zorgde dat ik toch de arts krijg die ik wens maar wat met mensen die niet mondig genoeg zijn of te ellendig zijn van de pijn???
Ook al ga je voor een mogelijke behandeling naar de pijnkliniek en gaat het dan misschien om technische ingrepen de band die je met de arts hebt is zeer belangrijk. Het gehoord worden in je pijn, oogcontact,echte interesse tonen ipv op automatische piloot ondervragen, het  gevoel au serieux genomen te worden, vind ik als pijnpatiënt erg belangrijk. Het  lijkt voor hen niet op voorgrond te staan. Jammer...
Ik kan maar hopen dat jullie mondig genoeg zijn om voor jezelf op te komen en je recht op keuze van arts te gebruiken.
Omdat ik nu actief ben in verschillende verenigingen chronische patiënten hoor ik nog meer wat de pijnpunten zijn in het systeem en wat onze rechten zijn en hoe die met de voeten worden getreden.

Ik heb een facebookpagina opgericht voor de Vereniging voor Mensen met Chronische Pijn om zo wat meer bekendheid te geven aan deze vereniging en de nieuwe communicatiemiddelen aan te spreken.Opvallend weinig jongeren maken lid uit van deze vereniging en misschien bereiken we hen wel via dit kanaal.
Jullie mogen gerust reclame maken voor deze pagina. Die pagina beheren, geeft zin aan mijn pijn:ik kan misschien als lotgenote iets bieden aan andere pijnpatiënten en hun op de hoogte houden van onze activiteiten.
Met dit blog had ik op meer uitwisseling gehoopt,het is éénrichtingverkeer maar ik geef niet op :-)
Ik nodig jullie nog eens uit om te reageren of misschien is op een facebookpagina reageren laagdrempeliger....
Pijn wordt er niet minder op als je ze deelt maar wel draaglijker zoals gedeelde smart,halve smart is.
lieve groet
Ies