maandag 22 april 2013

Uitdaging gezocht ?!

Ik zit de laatste weken in een stemming waarin zinnen als 'ik lijd aan het leven' - 'het leven verdragen'- ' de saaiheid van het invalide leven' de boventoon voeren.
Ik wil me ertegen verzetten maar de ontevredenheid met mijn huidige manier van in het leven staan overheerst.
Ik heb een zeer gezonde levensstijl die vruchten afwerpt naar fysieke stabilisatie: regelmatig leven, gedoseerd actief zijn, gezonde voeding en supplementen, alle 14d kiné en 3 keer per week revalidatiefitness en mijn vaste medicatie.De pijn is doenbaar maar oh wat vind ik mijn leven saai...
Ik wil geen klaagzang neerschrijven maar kan niet anders dan dit vaststellen.Het nadeel van zo gezond leven is dat een keer dit ritme doorbreken direct  fysieke gevolgen heeft. Mijn lichaam heeft die regelmaat en rust nodig maar mijn geest wil uitbreken.
Vandaar uitdaging gezocht ?
Mijn vrijwilligerswerk speelt zich allemaal af binnen de zorg en dat is betekenisvol maar voelt ' oh zo braaf'....Ik mis kicks :-)
Dat het de laatste weken sterker een rol speelt, heeft met de nieuwe job van mijn partner te maken. Ik sta helemaal achter deze job maar het contrast tussen onze levens is wel zeer opvallend. Ik lees mee, denk mee maar het blijft niet mijn job :-)
Ik leef mee maar eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik me ook afgunstig voel . Op dit gevoel ben ik niet fier maar dit is wel de realiteit.
Hoe verzoen ik mij met mijn beperkingen en ga ik toch tenvolle aan de slag met mogelijkheden en talenten??Dit  blijft mijn rode draad in dit leven en ik blijf ermee worstelen.
Door ervaring weet ik dat dit depressief gevoel overgaat maar ik blijf het zwaar vinden om te verdragen. Ik heb vertrouwen dat er wel weer iets op mijn pad komt maar dan zal ik doorheen deze periode moeten en deze gevoelens  in alle kleinheid en eerlijkheid onder ogen moeten zien.
Ik leef met vertrouwen anders zou ik gans afglijden bij deze gevoelens en daar kan ik dankbaar voor zijn.
Leven met vallen en opstaan, saaiheid verdragen, delen waar ik mee zit want in isolement worden deze gevoelens alleen nog groter.
(verveelde, ampetante, trieste,...) groet,
Ies

1 opmerking:

  1. Volgens mij heeft iedereen die chronisch ziek en/of beperkt is regelmatig met deze gevoelens te maken.
    In je hoofd blijf je altijd de actieve persoon die je voorheen was, maar je werkelijke leven is nu saai en leeg.
    En dat botst wel eens met je omgeving die het allemaal druk en leuk hebben.
    Ook ik heb regelmatig een jaloers gevoel hoor en dat is een heel normale reactie.
    Het is iedere keer een gevecht met vallen en weer opstaan.
    Probeer een activiteit te zoeken waar je je goed bij voelt en wat past binnen je beperkingen.
    Ikzelf ben aan het leren schrijven door middel van gedichten, korte stukjes, blog enz.
    Misschien ook iets voor jou??
    Je kan er ook je emoties in verwerken.
    Probeer eens te schilderen, fotograferen of als dat nog kan te boetseren.

    groetjes van Frederique
    http://frederiqueloveslife.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen