vrijdag 8 februari 2013

ZINGEVING

hallo,
in mijn vrijwilligerswerk binnen ziekenzorg hoorde ik over een werkgroep zingeving en ik vroeg me af hoe breed (of eng) dit gezien wordt. De C van CM staat voor Christelijk maar ik kreeg de indruk dat men toch verder dan de C wou kijken.
Het thema zingeving speelt zeker ook in mijn leven. Hoe zin geven aan chronisch ziek zijn ? Welke betekenis heeft mijn leven als ik niet meer meedraai in deze op prestatie gerichte maatschappij? Wat is mijn identiteit. Ik ben niet langer werknemer, collega, teamspeler maar invalide.
Ik heb de eerste jaren vele dagen gekend dat ik niet wist waarom ik uit mijn bed zou komen. Ik werd nergens verwacht , ik had geen geplande daginvulling en een dag leek eindeloos te duren. Lezen, film kijken kon me niet meer afleiden, sociale contacten zocht ik op zulke momenten niet op en met veel inspanning  was ik gewassen en aangekleed als mijn partner thuis kwam.
Ik vergelijk de weg die ik heb afgelegd met een rouwproces. Het heeft tijd en aandacht gevraagd om een nieuwe identiteit te vinden en me hiermee te verzoenen (is niet berusten hè. Ik heb er rust in maar ik berust niet :-) )
De psychische pijn woog met momenten even zwaar dan de fysieke. Ik kon duidelijk meer fysieke pijn verdragen op dagen dat 'ik er wel zin in had '.
Via mijn vrijwilligerswerk heb ik terug zin leren ontdekken en kunnen ervaren dat je geen betaald werk moet doen om voldoening te vinden.
Binnen mijn beperkingen kan ik iets betekenen voor anderen. Ik sta bewuster en steviger in het leven. Ik ben vele franjes kwijt maar benader anderen van mens tot mens, hart tot hart zonder vanuit een rol te handelen.
De rouw om verlies van gezondheid is dikwijls een verborgen rouw en dat maakt het zo moeilijk. Mensen zien niet altijd dat je pijn hebt, je niet goed voelt en je krijgt te maken met soms domme opmerkingen die kwetsend zijn.  Je kan de reactie van anderen niet veranderen maar wel de eigen instelling tegenover die reacties en dat vraagt tijd.
 Je kan je  pas  richten op herstel  als je je verlies onder ogen ziet en aanvaard ipv  je te  verzetten en veroordelen (vooroordelen).

Ik heb dus laten weten dat ik interesse heb om mee te denken in die werkgroep zingeving. Ik wil ons( chronisch zieken ) een stem geven in deze uitbouw. Ik heb ervaren (en soms nog ) door welke dalen en diepten de zoektocht naar zingeving kan gaan. Dat proces vergelijk ik dus met rouwen en die boodschap zou ik daar graag overbrengen.

Ik heb geen keuze in het chronisch ziek zijn maar wel in hoe ik hiermee omga en daarin is net die zingeving te ontdekken, ontplooien.

Tot later en alle reacties zijn welkom,
Ies