Eerder had ik al geschreven dat ik in mijn zoektocht naar betekenisvolle invulling bij de werkgroep zingeving van ziekenzorg ben gegaan.
De vorige bijeenkomst was zo interessant m.b.t. zingeving en chronische pijn/chronisch patiënt zijn dat ik dit graag wil delen.
Eerst en vooral kwam een doctoraatsstudie van Jessie Dezutter aan bod waaruit blijkt dat zieken met een zingevingssyteem, religieus of humaan, een extra bron hebben om hun pijn, ziekte te herkaderen. Ziekte en pijn worden gezien als een uitdaging om aan de persoonlijkheid te werken of als onderdeel van een goddelijk plan of om prioriteiten in het leven te verzetten.
Ik kon me hierin wel herkennen. Ik vraag niet om chronisch pijnpatiënte te zijn maar ik ben hierdoor in contact gekomen met een veerkracht en weerbaarheid die ik anders niet had leren kennen. Ik kan meer genieten van kleine dingen en het materiële schuift meer en meer naar de achtergrond: accent op zijn : wie ben ik i.p.v. hebben: het materiële ,bezit, status.
Ik vind het een positieve evolutie dat er studies gebeuren die de situatie en kwaliteit van chronische patiënten als onderwerp nemen. N.a.v .deze studie is er budget vrijgekomen om over een langere periode, het impact van zingevingsysteem, religie te onderzoeken op verschillende momenten in het leven van een chronische pijnpatiënt. Binnen de klinische en medische wereld heeft dit ook het impact dat men binnen anamneses oog dient te hebben voor de existentiële vragen om te kijken welke bronnen eventueel ingezet kunnen worden in de therapie.
Ook kwam ter sprake dat het weekend 'kracht in kwetsbaarheid' georganiseerd vanuit Ariadne bevestigd heeft dat jonge (-65j) chronisch zieken nood hebben aan uitwisseling van ervaringen en verwerkingsproces.
Vragen die aan bod kwamen
-wat doet mijn ziekte met mij? Wat doe ik met mijn ziekte? Welke weg heb ik al afgelegd? Waar zit ik nu op mijn curve? Wat hoop ik voor de toekomst?
-welke wijsheid en leerpunten heb ik al verworven? Welke levensbeschouwelijke, innerlijke en geestelijke of spirituele bronnen helpen me? Humane en religieuze?
-welke weg wil ik nog bewandelen, heb ik nog te gaan? Wat wil ik nog meemaken? Welke actieve (sociale, maatschappelijke..) bijdrage hoop ik nog te kunnen leveren?
Voor de toekomst werd ook nog aan volgende thema's gedacht:
Erkend worden:wat doet chronisch ziek zijn met mijn relaties?mijn sociale contacten?Hoe belangrijk is erkend en bevestigd worden?
Hoe belangrijk zijn stilte en bezinning,levensbeschouwing, levenswijsheid, spiritualiteit en religie?Welke bronnen helpen me in het verwerkingsproces van mijn ziek zijn?
Ik ben zo blij met deze evolutie binnen ziekenzorg en kan me in deze bevraging helemaal vinden. Ik voel dat deze werkgroep voor mij een hulpbron is om met deze thema's bezig te zijn en wil ze dus ook graag met jullie delen.
Verbonden groet
Ies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten